ภูมิอากาศและสภาพอากาศเฉลี่ยตลอดปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ สหรัฐอเมริกา

ใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ ฤดูร้อนมีลักษณะ อุ่นและร้อนอบอ้าว ฤดูหนาวมีลักษณะ หนาวจัด และ มีหยาดน้ำฟ้าตกมากและมีเมฆบางส่วน ตลอดปี ในระยะเวลาหนึ่งปี โดยทั่วไป อุณหภูมิจะเปลี่ยนแปลงในช่วงตั้งแต่ -3°C ถึง 30°C และน้อยมากที่จะอยู่ต่ำกว่า -11°C หรือสูงกว่า 34°C

คะแนนการท่องเที่ยวแสดงว่าเวลาที่ดีที่สุดของปีที่น่าไปเที่ยว อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ เพื่อเพลิดเพลินกับกิจกรรมในช่วงอากาศอุ่นคือ ตั้งแต่ช่วงปลาย พฤษภาคม ถึงปลายเดือนกันยายน

ฤดูกาลที่ร้อนมีระยะเวลา 3.9 เดือน โดยเริ่มตั้งแต่วันที่ 24 พฤษภาคม ถึงวันที่ 20 กันยายน และอุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ยรายวันสูงกว่า 26°C เดือนที่มีอากาศร้อนที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ กรกฎาคม โดยมีอุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ยเท่ากับ 30°C และต่ำสุดเฉลี่ยเท่ากับ 19°C

ฤดูกาลที่หนาวมีระยะเวลา 3.0 เดือน โดยเริ่มตั้งแต่วันที่ 29 พฤศจิกายน ถึงวันที่ 27 กุมภาพันธ์ และอุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ยรายวันต่ำกว่า 11°C เดือนที่มีอากาศหนาวที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ มกราคม โดยมีอุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ยเท่ากับ -2°C และสูงสุดเฉลี่ยเท่ากับ 7°C

เปอร์เซ็นต์เฉลี่ยของท้องฟ้าที่ปกคลุมด้วยเมฆใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามฤดูกาลตลอดระยะเวลาทั้งปี

ช่วงที่แจ่มใสกว่าของปี ใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ จะเริ่มต้นประมาณวันที่ 14 มิถุนายน และมีระยะเวลานาน 4.8 เดือน แล้วสิ้นสุดประมาณวันที่ 8 พฤศจิกายน

เดือนที่ท้องฟ้าแจ่มใสมากที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ สิงหาคม ซึ่งเป็นช่วงที่โดยเฉลี่ยแล้วท้องฟ้า แจ่มใส แจ่มใสเป็นส่วนมาก หรือมีเมฆบางส่วนในอัตรา 67% ของเวลา

ช่วงที่มีเมฆมากกว่าของปีจะเริ่มต้นประมาณวันที่ 8 พฤศจิกายน และมีระยะเวลานาน 7.2 เดือน แล้วสิ้นสุดประมาณวันที่ 14 มิถุนายน

เดือนที่ท้องฟ้ามีเมฆมากที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ มกราคม ซึ่งเป็นช่วงที่โดยเฉลี่ยแล้วท้องฟ้ามืดครึ้ม หรือมีเมฆเป็นส่วนมากในอัตรา 56% ของเวลา

วันที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมาก หมายถึงวันที่มีหยาดน้ำฟ้าเป็นของเหลวหรือเทียบเท่าของเหลว ในปริมาณอย่างน้อย 1 มิลลิเมตร โอกาสสำหรับวันที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมากใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีความแตกต่างกันตลอดทั้งปี

ฤดูกาลที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมากกว่ามีระยะเวลานาน 5.0 เดือน ระหว่างวันที่ 20 มีนาคม ถึงวันที่ 19 สิงหาคม โดยมีโอกาสสูงกว่า 33% ที่วันใดวันหนึ่งจะเป็นวันที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมาก เดือนที่มีวันที่หยาดน้ำฟ้าตกมากที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ มิถุนายน โดยมีจำนวนวันเฉลี่ยเท่ากับ 12.2 วัน และมีปริมาณฝนอย่างน้อย 1 มิลลิเมตร

ฤดูกาลที่แห้งกว่ามีระยะเวลานาน 7.0 เดือน ระหว่างวันที่ 19 สิงหาคม ถึงวันที่ 20 มีนาคม เดือนที่มีวันที่หยาดน้ำฟ้าตกน้อยที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ ตุลาคม โดยมีจำนวนวันเฉลี่ยเท่ากับ 7.9 วัน และมีปริมาณฝนอย่างน้อย 1 มิลลิเมตร

ในวันที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมาก เราแยกความแตกต่างระหว่างวันที่มีฝนล้วน หรือหิมะล้วน หรือหิมะและฝนผสมกัน เดือนที่มีฝนล้วนเป็นจำนวนวันมากที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ มิถุนายน โดยมีจำนวนวันโดยเฉลี่ยเท่ากับ 12.2 วัน การจำแนกประเภทเช่นนี้แสดงว่า รูปแบบของหยาดน้ำฟ้าที่พบบ่อยที่สุดตลอดทั้งปีคือ ฝนล้วน โดยมีความน่าจะเป็นสูงสุดเท่ากับ 42% ในวันที่ 27 พฤษภาคม

ปริมาณน้ำฝน

เราแสดงปริมาณน้ำฝนที่สะสมภายในช่วงเวลา 31 วันก่อนและหลังแต่ละวันในปีนั้นไว้ตรงกลาง เพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างภายในเดือน ไม่ใช่แค่ปริมาณทั้งหมดในแต่ละเดือน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีปริมาณฝนรายเดือนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามฤดูกาล

ปริมาณฝนตลอดปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ เดือนที่มีปริมาณฝนมากที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ พฤษภาคม โดยมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยเท่ากับ 123 มิลลิเมตร

เดือนที่มีปริมาณฝนน้อยที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ สิงหาคม โดยมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยเท่ากับ 78 มิลลิเมตร

ปริมาณหิมะ

เช่นเดียวกับปริมาณฝน เราพิจารณาปริมาณหิมะที่สะสมภายในช่วงเวลา 31 วันที่คร่อมแต่ละวันของปีไว้ตรงกลาง อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีหิมะรายเดือนในปริมาณแตกต่างกันบ้างตามฤดูกาล

ช่วงหิมะตกในปีนั้นมีระยะเวลานาน 3.7 เดือน ระหว่างวันที่ 29 พฤศจิกายน ถึงวันที่ 19 มีนาคม โดยมีหิมะตกในช่วงเวลา 31 วันก่อนและหลังแต่ละวันในปริมาณอย่างน้อยที่สุด 25 มิลลิเมตร เดือนที่มีหิมะมากที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ กุมภาพันธ์ โดยมีปริมาณหิมะเฉลี่ยเท่ากับ 82 มิลลิเมตร

ช่วงปลอดหิมะในปีนั้นมีระยะเวลานาน 8.3 เดือน ระหว่างวันที่ 19 มีนาคม ถึงวันที่ 29 พฤศจิกายน ปริมาณหิมะน้อยที่สุดในช่วงประมาณวันที่ 23 กรกฎาคม โดยมีปริมาณสะสมทั้งหมดโดยเฉลี่ยเท่ากับ 0 มิลลิเมตร

ความยาวของวันใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตลอดระยะเวลาทั้งปี ในปี พ.ศ. 2567 วันที่สั้นที่สุดคือวันที่ 21 ธันวาคม โดยมีแสงสว่างกลางวันนาน 9 ชั่วโมง และ 36 นาที ส่วนวันที่ยาวที่สุดคือวันที่ 20 มิถุนายน โดยมีแสงสว่างกลางวันนาน 14 ชั่วโมง และ 44 นาที

พระอาทิตย์ขึ้นเร็วที่สุดคือเวลา 05:23 ในวันที่ 13 มิถุนายน และพระอาทิตย์ขึ้นช้าที่สุดคือในอีก 1 ชั่วโมง และ 47 นาที ต่อมาที่เวลา 07:10 ในวันที่ 2 พฤศจิกายน พระอาทิตย์ตกเร็วที่สุดคือเวลา 16:26 ในวันที่ 6 ธันวาคม และพระอาทิตย์ตกช้าที่สุดคือในอีก 3 ชั่วโมง และ 42 นาที ต่อมาที่เวลา 20:08 ในวันที่ 28 มิถุนายน

เวลาออมแสง (DST) เป็นธรรมเนียมปฏิบัติใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ ระหว่างปี พ.ศ. 2567 โดยเริ่มต้นในฤดูใบไม้ผลิในวันที่ 10 มีนาคม เป็นเวลานาน 7.8 เดือน และสิ้นสุดในฤดูใบไม้ร่วงในวันที่ 3 พฤศจิกายน

ตัวเลขข้างล่างแสดงภาพรวมโดยย่อของข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับดวงจันทร์สำหรับเดือน พ.ศ. 2567 แกนนอนเป็นวัน ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน ส่วนพื้นที่สีระบุเวลาที่ดวงจันทร์อยู่เหนือเส้นขอบฟ้า แถบแนวตั้งสีเทา (จันทร์ดับ) และแถบสีน้ำเงิน (จันทร์เต็มดวง) ระบุดิถีสำคัญของดวงจันทร์

เราตั้งค่าระดับความสบายต่อความชื้นที่จุดน้ำค้างเนื่องจากเป็นตัวกำหนดว่า เหงื่อจะระเหยออกจากผิวหนังเพื่อให้ร่างกายเย็นลงหรือไม่ จุดน้ำค้างที่ต่ำทำให้รู้สึกว่าแห้งกว่า ส่วนจุดน้ำค้างที่สูงขึ้นจะทำให้รู้สึกว่าชื้นมากกว่า สิ่งที่แตกต่างจากอุณหภูมิคือ โดยทั่วไปอุณหภูมิในตอนกลางคืนและกลางวันจะมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ จุดน้ำค้างมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงได้ช้ากว่า ดังนั้นขณะที่อุณหภูมิอาจลดลงในตอนกลางคืน แต่โดยทั่วไปแล้ว ช่วงกลางวันที่อบอ้าวจะตามด้วยช่วงกลางคืนที่อบอ้าวเช่นกัน

อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีความชื้นที่รับรู้ได้แตกต่างกันอย่างยิ่งตามฤดูกาล

ช่วงที่ร้อนอบอ้าวมากกว่าในปีนั้นมีระยะเวลานาน 4.2 เดือน ระหว่างวันที่ 18 พฤษภาคม ถึงวันที่ 24 กันยายน ซึ่งเป็นช่วงที่มีระดับความสบายเป็น ร้อนอบอ้าว หรือร้อนและไม่มีลม หรือมีความชื้นสูงมาก เป็นเวลาอย่างน้อย 19% ของเวลาทั้งหมด เดือนที่มีวันที่ร้อนอบอ้าวมากที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือเดือนกรกฎาคม โดยมี 22.4 วัน ที่ร้อนอบอ้าวหรือหนักกว่านั้น

เดือนที่มีวันที่ร้อนอบอ้าวน้อยที่สุดใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือเดือนมกราคม โดยมี 0.0 วัน ที่ร้อนอบอ้าวหรือหนักกว่านั้น

เนื้อหาในส่วนนี้จะกล่าวถึงเวกเตอร์ (ความเร็วและทิศทาง) ลมเฉลี่ยรายชั่วโมงในพื้นที่กว้าง ที่ระดับ 10 เมตรเหนือพื้นดิน ลมที่ประสบในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งจะขึ้นอยู่กับลักษณะภูมิประเทศเฉพาะแห่งและปัจจัยอื่น ๆ เป็นสำคัญ โดยที่ความเร็วและทิศทางลมเฉพาะขณะจะแตกต่างกันมากมากกว่าค่าเฉลี่ยรายชั่วโมง

ความเร็วลมเฉลี่ยรายชั่วโมงใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามฤดูกาลตลอดระยะเวลาทั้งปี

ช่วงที่ลมแรงกว่าในปีนั้นมีระยะเวลานาน 6.6 เดือน ระหว่างวันที่ 25 ตุลาคม ถึงวันที่ 13 พฤษภาคม โดยมีความเร็วลมเฉลี่ยสูงกว่า 11.1 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เดือนที่มีลมแรงที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือเดือนมีนาคม โดยมีความเร็วลมเฉลี่ยรายชั่วโมงเท่ากับ 13.9 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

ช่วงเวลาที่ลมสงบกว่าในปีนั้นมีระยะเวลานาน 5.4 เดือน ระหว่างวันที่ 13 พฤษภาคม ถึงวันที่ 25 ตุลาคม เดือนที่มีลมสงบมากที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือเดือนสิงหาคม โดยมีความเร็วลมเฉลี่ยรายชั่วโมงเท่ากับ 8.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

ทิศทางลมเฉลี่ยรายชั่วโมงส่วนใหญ่ใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีความแตกต่างกันตลอดปี

ลมมักพัดมาจากทิศตะวันตก เป็นเวลา 2.0 สัปดาห์ ระหว่างวันที่ 21 มกราคม ถึงวันที่ 4 กุมภาพันธ์และเป็นเวลา 1.4 เดือน ระหว่างวันที่ 28 มิถุนายน ถึงวันที่ 8 สิงหาคม โดยมีเปอร์เซ็นต์สูงสุดเท่ากับ 37% ในวันที่ 12 กรกฎาคม ลมมักพัดมาจากทิศใต้ เป็นเวลา 4.8 เดือน ระหว่างวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ถึงวันที่ 28 มิถุนายนและเป็นเวลา 5.4 เดือน ระหว่างวันที่ 8 สิงหาคม ถึงวันที่ 21 มกราคม โดยมีเปอร์เซ็นต์สูงสุดเท่ากับ 40% ในวันที่ 14 พฤษภาคม

เราคำนวณคะแนนการเดินทาง 2 ชนิดเพื่อระบุว่าสภาพอากาศตลอดทั้งปี ใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มีสภาวะน่าสบายมากแค่ไหน

คะแนนการท่องเที่ยว จะสูงตามจำนวนวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ไม่มีฝน โดยมีอุณหภูมิที่รู้สึกได้ระหว่าง 18°C ถึง 27°C คะแนนนี้แสดงว่า เวลาที่ดีที่สุดของปีที่จะไปเที่ยว อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ เพื่อเพลิดเพลินกับกลางแจ้งทั่วไปตามประสานักท่องเที่ยวคือ ตั้งแต่ช่วงปลาย พฤษภาคม ถึงปลายเดือนกันยายน โดยมีคะแนนสูงสุดในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนสิงหาคม

คะแนนชายหาด/สระว่ายน้ำ จะสูงตามจำนวนวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ไม่มีฝน โดยมีอุณหภูมิที่รู้สึกได้ระหว่าง 24°C ถึง 32°C คะแนนนี้แสดงว่า เวลาที่ดีที่สุดของปีที่จะไปเที่ยว อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ เพื่อเพลิดเพลินกับกิจกรรมในสภาพอากาศร้อนคือ ตั้งแต่ช่วงกลาง มิถุนายน ถึงต้นเดือนกันยายน โดยมีคะแนนสูงสุดในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนกรกฎาคม

ระเบียบวิธี

ในแต่ละชั่วโมงระหว่าง 08:00 ถึง 21:00 ของแต่ละวันในช่วงเวลาการวิเคราะห์ (พ.ศ. 2523 ถึง พ.ศ. 2559) คะแนนต่าง ๆ ที่ไม่ขึ้นต่อกันจะคำนวณจากอุณหภูมิที่รับรู้ เมฆปกคลุม และปริมาณหยาดน้ำฟ้าทั้งหมด คะแนนเหล่านั้นจะรวมเข้าด้วยกันเป็นคะแนนรวมรายชั่วโมงคะแนนเดียว จากนั้นจะรวมกลุ่มเป็นวัน โดยเฉลี่ยตลอดระยะเวลาหลายปีในช่วงการวิเคราะห์และปรับให้เรียบ

คะแนนเมฆปกคลุมของเราคือ 10 ในกรณีที่ท้องฟ้าแจ่มใสเต็มที่ แล้วลดลงเชิงเส้นไปที่ 9 ในกรณีที่ท้องฟ้าแจ่มใสเป็นส่วนใหญ่ และไปที่ 1 ในกรณีที่ท้องฟ้ามืดครึ้มเต็มที่

คะแนนหยาดน้ำฟ้าของเรา ซึ่งวัดจากปริมาณหยาดน้ำฟ้าในช่วง 3 ชั่วโมงโดยมีจุดกึ่งกลางตรงชั่วโมงที่สนใจ มีค่าเท่ากับ 10 สำหรับกรณีที่ไม่มีหยาดน้ำฟ้า แล้วลดลงแบบเชิงเส้นไปที่ 9 สำหรับกรณีที่มีหยาดน้ำฟ้าน้อยมาก และไปที่ 0 ในกรณีที่มีหยาดน้ำฟ้า 1 มิลลิเมตร หรือมากกว่านั้น

คะแนนอุณหภูมิสำหรับท่องเที่ยวของเราคือ 0 เมื่ออุณหภูมิที่รับรู้อยู่ต่ำกว่า 10°C โดยเพิ่มขึ้นแบบเชิงเส้นไปที่ 9 เมื่อมีอุณหภูมิ 18°C หรือไปที่ 10 เมื่อมีอุณหภูมิ 24°C และลดดลงแบบเชิงเส้นไปที่ 9 เมื่อมีอุณหภูมิ 27°C และไปที่ 1 เมื่อมีอุณหภูมิ 32°C หรือสูงกว่านั้น

คะแนนอุณหภูมิชายหาด/สระว่ายน้ำของเราคือ 0 เมื่ออุณหภูมิที่รับรู้อยู่ต่ำกว่า 18°C โดยเพิ่มขึ้นแบบเชิงเส้นไปที่ 9 เมื่อมีอุณหภูมิ 24°C หรือไปที่ 10 เมื่อมีอุณหภูมิ 28°C และลดดลงแบบเชิงเส้นไปที่ 9 เมื่อมีอุณหภูมิ 32°C และไปที่ 1 เมื่อมีอุณหภูมิ 38°C หรือสูงกว่านั้น

คำจำกัดความของฤดูเพาะปลูกจะแตกต่างกันไปทั่วโลก แต่เพื่อวัตถุประสงค์ของรายงานนี้ เราให้นิยามไว้ว่า เป็นช่วงเวลาต่อเนื่องที่ยาวนานที่สุดที่อุณหภูมิไม่ใช่จุดเยือกแข็ง (≥ 0°C) ในปีนั้น (ปีปฏิทินในซีกโลกเหนือ หรือตั้งแต่ 1 กรกฎาคม จนถึง 30 มิถุนายน ในซีกโลกใต้)

โดยทั่วไป ฤดูเพาะปลูก ใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ จะมีเวลานาน 6.5 เดือน (201 วัน) โดยเริ่มตั้งแต่ประมาณวันที่ 8 เมษายน ถึงประมาณวันที่ 25 ตุลาคม น้อยครั้งมากที่จะเริ่มต้นก่อนวันที่ 22 มีนาคม หรือหลังวันที่ 25 เมษายน และน้อยครั้งมากที่จะสิ้นสุดก่อนวันที่ 8 ตุลาคม หรือหลังวันที่ 12 พฤศจิกายน

ค่าความร้อนสะสมตลอดฤดูปลูกเป็นค่าการสะสมความร้อนรายปี ซึ่งใช้เพื่อทำนายพัฒนาการของพืชและสัตว์ และหมายถึงค่าอินทิกรัลความอุ่นเหนืออุณหภูมิพื้นฐาน โดยไม่คำนึงถึงส่วนเกินใด ๆ ที่สูงกว่าอุณหภูมิสูงสุด ในรายงานนี้ เราใช้ค่าพื้นฐานเท่ากับ 10°C และค่าสูงสุดเท่ากับ 30°C

เมื่อพิจารณาจากค่าความร้อนสะสมตลอดฤดูปลูกเพียงอย่างเดียว ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ ควรปรากฏให้เห็นประมาณวันที่ 6 มีนาคม น้อยครั้งมากที่ปรากฏให้เห็นก่อนวันที่ 15 กุมภาพันธ์ หรือหลังวันที่ 25 มีนาคม

หัวข้อนี้จะอธิบายเกี่ยวกับพลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบรายวันทั้งหมดที่ตกกระทบพื้นผิวดินเป็นบริเวณกว้าง โดยพิจารณาถึงความผันแปรตามฤดูกาลในด้านช่วงแสงในแต่ละวัน ระดับความสูงของดวงอาทิตย์เหนือเส้นขอบฟ้า และการดูดกลืนแสงโดยเมฆและองค์ประกอบอื่นในชั้นบรรยากาศ รังสีคลื่นสั้นครอบคลุมถึงแสงที่มองเห็นได้และรังสีอัลตราไวโอเลต

พลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบเฉลี่ยรายวันมีความผันแปรตามฤดูกาลอย่างมากตลอดช่วงเวลาทั้งปี

ช่วงที่สว่างกว่าในปีนั้นมีระยะเวลานาน 4.4 เดือน ระหว่างวันที่ 19 เมษายน ถึงวันที่ 1 กันยายน โดยมีพลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบเฉลี่ยรายวันต่อตารางเมตรในปริมาณสูงกว่า 5.7 กว.-ชม. เดือนที่สว่างที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือเดือนกรกฎาคม โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 6.6 กว.-ชม.

ช่วงที่มืดกว่าในปีนั้นมีระยะเวลานาน 3.0 เดือน ระหว่างวันที่ 8 พฤศจิกายน ถึงวันที่ 8 กุมภาพันธ์ โดยมีพลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบเฉลี่ยรายวันต่อตารางเมตรในปริมาณต่ำกว่า 3.0 กว.-ชม. เดือนที่มืดที่สุดของปีใน อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือ ธันวาคม โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.2 กว.-ชม.

เพื่อให้สอดคล้องกับจุดประสงค์ของรายงานฉบับนี้ พิกัดภูมิศาสตร์ของ อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ คือละติจูดที่ 37.198° ลองจิจูดที่ -86.131° และระดับความสูง 0 ม.

ภูมิประเทศภายในรัศมี 3 กิโลเมตร ของ อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ มี ลักษณะราบเรียบเป็นสำคัญ โดยที่ระดับความสูงมีการเปลี่ยนแปลงสูงสุด 0 เมตร และความสูงเหนือระดับน้ำทะเลโดยเฉลี่ยเท่ากับ 0 เมตร ภายในรัศมี 16 กิโลเมตร ก็มีลักษณะราบเรียบเป็นสำคัญ (0 เมตร) เช่นกัน ภายในรัศมี 80 กิโลเมตร ก็มีลักษณะราบเรียบเป็นสำคัญ (0 เมตร) เช่นกัน

พื้นที่ภายในรัศมี 3 กิโลเมตร ของ อุทยานแห่งชาติแมมมอทเคฟ ปกคลุมไปด้วย ต้นไม้ (100%) ส่วนภายในรัศมี 16 กิโลเมตร ปกคลุมไปด้วย ต้นไม้ (68%)และพื้นที่เพาะปลูก (30%) และภายในรัศมี 80 กิโลเมตร ปกคลุมไปด้วย พื้นที่เพาะปลูก (56%)และต้นไม้ (42%)