สภาพอากาศในฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ รัฐบริติชโคลัมเบีย, แคนาดา

อุณหภูมิสูงรายวัน ลดลง ไป 13°C จาก 21°C เป็น 7°C น้อยมากที่จะลดลงต่ำกว่า 3°C หรือสูงกว่า 24°C

อุณหภูมิต่ำรายวัน ลดลง ไป 10°C จาก 13°C เป็น 3°C น้อยมากที่จะลดลงต่ำกว่า -2°C หรือสูงกว่า 15°C

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 31 กรกฎาคม วันที่ร้อนที่สุด ของปี อุณหภูมิ ใน แวนคูเวอร์ โดยทั่วไปอยู่ในช่วงตั้งแต่ 15°C ถึง 23°C ส่วน 2 มกราคม วันที่หนาวที่สุด ของปีนั้น อุณหภูมิอยู่ในช่วงตั้งแต่ 2°C ถึง 6°C

ตัวเลขข้างล่างแสดงให้คุณเห็นลักษณะโดยสรุปของอุณหภูมิเฉลี่ยรายชั่วโมงในฤดูใบไม้ร่วง แกนนอนเป็นวัน ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน โดยมีสีแสดงอุณหภูมิเฉลี่ยสำหรับชั่วโมงและวันดังกล่าว

บรัสเซลส์, เบลเยียม (ห่างออกไป 7,828 กิโลเมตร) เป็นสถานที่ที่อยู่ไกลในต่างประเทศ โดยมีอุณหภูมิที่คล้ายคลึงกับ แวนคูเวอร์ มากที่สุด (ดูข้อมูลเปรียบเทียบ)

© OpenStreetMap contributors

เปรียบเทียบ แวนคูเวอร์ กับอีกเมืองหนึ่ง :

เปรียบเทียบแผนที่

ฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ มีเมฆปกคลุม เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก โดยที่ร้อยละของเวลาที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม หรือมีเมฆเป็นส่วนมากเพิ่มขึ้นจาก 39% เป็น 72%

วันที่ท้องฟ้าแจ่มใสมากที่สุดในฤดูใบไม้ร่วง คือ 1 กันยายน โดยที่ท้องฟ้า แจ่มใส แจ่มใสเป็นส่วนมาก หรือ มีเมฆบางส่วน ในอัตรา 61% ของเวลา

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 22 มกราคม ซึ่งเป็นวันที่มีเมฆมากที่สุดของปี สภาพอากาศมีโอกาส 74% ที่จะมืดครึ้มหรือมีเมฆเป็นส่วนมาก ส่วนในวันที่ 2 สิงหาคม ซึ่งเป็นวันที่แจ่มใสมากที่สุดของปี ท้องฟ้ามีโอกาส 71% ที่จะแจ่มใส แจ่มใสเป็นส่วนมาก หรือมีเมฆบางส่วน

วันที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมาก หมายถึงวันที่มีหยาดน้ำฟ้าเป็นของเหลวหรือเทียบเท่าของเหลว ในปริมาณอย่างน้อย 1 มิลลิเมตร ใน แวนคูเวอร์ วันที่ฝนจะตกในฤดูใบไม้ร่วง มีโอกาส เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก โดยในช่วงต้นฤดูมีโอกาส 18% ส่วนช่วงปลายฤดูมีโอกาส 58%

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง โอกาสที่จะมีตกรายวันสูงสุดของปีคือ 60% ในวันที่ 17 พฤศจิกายน และโอกาสน้อยที่สุดคือ 11% ในวันที่ 5 สิงหาคม

ในฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ โอกาสที่จะเป็นวันที่มี ฝนเท่านั้นเพิ่มขึ้น จาก 18% เป็น 56% โอกาสที่จะเป็นวันที่มี หิมะผสมฝน ยังคงอยู่ที่ 1% เป็นสำคัญตลอดทั้งวัน และโอกาสที่จะเป็นวันที่มี หิมะล้วน ยังคงอยู่ที่ 0% เป็นสำคัญตลอดทั้งวัน

ปริมาณน้ำฝน

เพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างภายในฤดูนั้น ๆ ไม่ใช่แค่ปริมาณทั้งหมดในแต่ละเดือน เราแสดงปริมาณน้ำฝนที่สะสมภายในช่วงเวลา 31 วันก่อนและหลังแต่ละวัน

ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยในช่วงเวลา 31 วันก่อนและหลัง ระหว่างฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก โดยในช่วงต้นฤดูอยู่ที่ 50 มิลลิเมตร ซึ่งมีน้อยมากที่เกิน 108 มิลลิเมตร หรือต่ำกว่า 6 มิลลิเมตร ส่วนในช่วงปลายฤดูอยู่ที่ 241 มิลลิเมตร ซึ่งมีน้อยมากที่เกิน 358 มิลลิเมตร หรือต่ำกว่า 113 มิลลิเมตร

ปริมาณสะสมใน 31 วันโดยเฉลี่ยสูงสุด เท่ากับ 253 มิลลิเมตร ในวันที่ 19 พฤศจิกายน

ตลอดระยะเวลาของฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ ความยาวของเวลากลางวันจะลดลงอย่างรวดเร็วมาก ตั้งแต่ต้นฤดูถึงสิ้นฤดู ความยาวของเวลากลางวันจะลดลงไป 4 ชั่วโมง และ 53 นาที ซึ่งชี้ให้เห็นว่ามีการลดลงรายวันโดยเฉลี่ยเท่ากับ 3 นาที และ 15 วินาที และมีการลดลงรายสัปดาห์เท่ากับ 22 นาที และ 48 วินาที

วันที่สั้นที่สุดของฤดูใบไม้ร่วงคือวันที่ 30 พฤศจิกายน โดยมีแสงสว่างกลางวันนาน 8 ชั่วโมง และ 31 นาที ส่วนวันที่ยาวที่สุดคือวันที่ 1 กันยายน โดยมีแสงสว่างกลางวันนาน 13 ชั่วโมง และ 24 นาที

เวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นเร็วที่สุดของฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ คือเวลา 06:29 ในวันที่ 1 กันยายน และพระอาทิตย์ขึ้นช้าที่สุดคือหลังจากนั้นอีก 1 ชั่วโมง และ 33 นาที ในเวลา 08:03 ของวันที่ 2 พฤศจิกายน

เวลาที่พระอาทิตย์ตกช้าที่สุดคือ 19:53 เมื่อวันที่ 1 กันยายน และเวลาที่พระอาทิตย์ตกเร็วที่สุดคือ หลังจากนั้นอีก 3 ชั่วโมง และ 37 นาที ในเวลา 16:16 เมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน

เวลาออมแสง (DST) สิ้นสุดลงในเวลา 01:00 ของวันที่ 3 พฤศจิกายน 2567 ซึ่งปรับเวลาพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกให้เร็วขึ้นหนึ่งชั่วโมง

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 20 มิถุนายน ซึ่งเป็นวันที่มีช่วงกลางวันยาวนานที่สุด ของปี ดวงอาทิตย์ขึ้นเวลา 05:06 และตกในเวลาอีก 16 ชั่วโมง และ 15 นาที ต่อมาที่เวลา 21:21 ส่วนในวันที่ 21 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันที่มีช่วงกลางวันสั้นที่สุด ของปี ดวงอาทิตย์ขึ้นเวลา 08:05 และตกในเวลาอีก 8 ชั่วโมง และ 11 นาที ต่อมาที่ 16:16

รูปด้านล่างแสดงภาพระดับความสูงของดวงอาทิตย์แบบย่อ (มุมของดวงอาทิตย์เหนือเส้นขอบฟ้า) และมุมทิศ (มุมที่ดวงอาทิตย์มุ่งหน้าไปบนเข็มทิศ) ในแต่ละชั่วโมงของแต่ละวันตลอดช่วงเวลาที่มีการรายงาน แกนนอนเป็นวันของปี ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน ในวันใด ๆ และชั่วโมงของวันนั้น สีพื้นหลังแสดงถึงมุมทิศของดวงอาทิตย์ในขณะนั้น เส้นเท่าสีดำเป็นเส้นชั้นความสูงของระดับความสูงคงที่ของดวงอาทิตย์

ตัวเลขข้างล่างแสดงภาพรวมโดยย่อของข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับดวงจันทร์สำหรับฤดูใบไม้ร่วง ปี พ.ศ. 2567 แกนนอนเป็นวัน ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน ส่วนพื้นที่สีระบุเวลาที่ดวงจันทร์อยู่เหนือเส้นขอบฟ้า แถบแนวตั้งสีเทา (จันทร์ดับ) และแถบสีน้ำเงิน (จันทร์เต็มดวง) ระบุดิถีสำคัญของดวงจันทร์ ข้อมูลที่สัมพันธ์กับแต่ละแถบแสดงให้เห็นวันที่และเวลาที่ได้รับข้อมูลข้างขึ้นข้างแรม ส่วนข้อมูลเวลาที่อยู่ด้วยกันระบุเวลาที่ดวงจันทร์ขึ้นและตกสำหรับช่วงเวลาที่ใกล้ที่สุดที่ดวงจันทร์อยู่เหนือเส้นขอบฟ้า

เราตั้งค่าระดับความสบายต่อความชื้นที่จุดน้ำค้างเนื่องจากเป็นตัวกำหนดว่า เหงื่อจะระเหยออกจากผิวหนังเพื่อให้ร่างกายเย็นลงหรือไม่ จุดน้ำค้างที่ต่ำทำให้รู้สึกว่าแห้งกว่า ส่วนจุดน้ำค้างที่สูงขึ้นจะทำให้รู้สึกว่าชื้นมากกว่า สิ่งที่แตกต่างจากอุณหภูมิคือ โดยทั่วไปอุณหภูมิในตอนกลางคืนและกลางวันจะมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ จุดน้ำค้างมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงได้ช้ากว่า ดังนั้นขณะที่อุณหภูมิอาจลดลงในตอนกลางคืน แต่โดยทั่วไปแล้ว ช่วงกลางวันที่อบอ้าวจะตามด้วยช่วงกลางคืนที่อบอ้าวเช่นกัน

ใน แวนคูเวอร์ โอกาสที่วันใดวันหนึ่งจะมีอากาศร้อนอบอ้าวนั้นอยู่ที่ระดับคงที่เป็นสำคัญในช่วงฤดูใบไม้ร่วง โดยคงอยู่ที่ประมาณ 0% ตลอดทั้งฤดู

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 27 กรกฎาคม ซึ่งเป็นวันที่ร้อนอบอ้าวมากที่สุดของปี มีสภาพอากาศร้อนอบอ้าว 0% ของเวลาทั้งหมด ส่วนในวันที่ 1 มกราคม ซึ่งเป็นวันที่ร้อนอบอ้าวน้อยที่สุดของปี มีสภาพอากาศร้อนอบอ้าว 0% ของเวลาทั้งหมด

เนื้อหาในส่วนนี้จะกล่าวถึงเวกเตอร์ (ความเร็วและทิศทาง) ลมเฉลี่ยรายชั่วโมงในพื้นที่กว้าง ที่ระดับ 10 เมตรเหนือพื้นดิน ลมที่ประสบในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งจะขึ้นอยู่กับลักษณะภูมิประเทศเฉพาะแห่งและปัจจัยอื่น ๆ เป็นสำคัญ โดยที่ความเร็วและทิศทางลมเฉพาะขณะจะแตกต่างกันมากมากกว่าค่าเฉลี่ยรายชั่วโมง

ความเร็วลมเฉลี่ยรายชั่วโมงใน แวนคูเวอร์ จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง โดยเพิ่มขึ้นจาก 5.2 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เป็น 10.4 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ภายในช่วงฤดูกาลนั้น

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 4 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันที่ลมแรงที่สุดของปี ความเร็วลมเฉลี่ยรายวันเท่ากับ 10.6 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ส่วนในวันที่ 8 สิงหาคม ซึ่งเป็นวันที่ลมสงบมากที่สุดของปี ความเร็วลมเฉลี่ยรายวันเท่ากับ 4.7 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

ทิศทางลมใน แวนคูเวอร์ ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงส่วนใหญ่มาจาก ทิศใต้ ตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน ถึงวันที่ 10 กันยายนและตั้งแต่วันที่ 21 กันยายน ถึงวันที่ 26 กันยายน ทิศตะวันตก ตั้งแต่วันที่ 10 กันยายน ถึงวันที่ 21 กันยายน และทิศตะวันออก ตั้งแต่วันที่ 26 กันยายน ถึงวันที่ 30 พฤศจิกายน

แวนคูเวอร์ ตั้งอยู่ใกล้แหล่งน้ำขนาดใหญ่ (เช่น มหาสมุทร ทะเล หรือทะเลสาบขนาดใหญ่) เนื้อหาในส่วนนี้จะรายงานเกี่ยวกับอุณหภูมิน้ำผิวดินในพื้นที่กว้างโดยเฉลี่ยของแหล่งน้ำนั้น

อุณหภูมิน้ำผิวดินเฉลี่ยใน แวนคูเวอร์ ลดลงอย่างรวดเร็วมากในช่วงฤดูใบไม้ร่วง โดยลดลง 7°C จาก 15°C เป็น 8°C ภายในช่วงฤดูนั้น

คำจำกัดความของฤดูเพาะปลูกจะแตกต่างกันไปทั่วโลก แต่เพื่อวัตถุประสงค์ของรายงานนี้ เราให้นิยามไว้ว่า เป็นช่วงเวลาต่อเนื่องที่ยาวนานที่สุดที่อุณหภูมิไม่ใช่จุดเยือกแข็ง (≥ 0°C) ในปีนั้น (ปีปฏิทินในซีกโลกเหนือ หรือตั้งแต่ 1 กรกฎาคม จนถึง 30 มิถุนายน ในซีกโลกใต้)

โดยทั่วไป ฤดูเพาะปลูก ใน แวนคูเวอร์ จะมีเวลานาน 8.4 เดือน (258 วัน) โดยเริ่มตั้งแต่ประมาณวันที่ 5 มีนาคม ถึงประมาณวันที่ 18 พฤศจิกายน น้อยครั้งมากที่จะเริ่มต้นก่อนวันที่ 9 กุมภาพันธ์ หรือหลังวันที่ 25 มีนาคม และน้อยครั้งมากที่จะสิ้นสุดก่อนวันที่ 28 ตุลาคม หรือหลังวันที่ 13 ธันวาคม

ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงใน แวนคูเวอร์ โอกาสที่วันใดวันหนึ่งอยู่ภายในช่วงฤดูกาลเพาะปลูกจะลดลงอย่างรวดเร็วมาก โดยลดลงจาก 100% เป็น 25% ภายในฤดูนั้น

ค่าความร้อนสะสมตลอดฤดูปลูกเป็นค่าการสะสมความร้อนรายปี ซึ่งใช้เพื่อทำนายพัฒนาการของพืชและสัตว์ และหมายถึงค่าอินทิกรัลความอุ่นเหนืออุณหภูมิพื้นฐาน โดยไม่คำนึงถึงส่วนเกินใด ๆ ที่สูงกว่าอุณหภูมิสูงสุด ในรายงานนี้ เราใช้ค่าพื้นฐานเท่ากับ 10°C และค่าสูงสุดเท่ากับ 30°C

จำนวนวันที่มีค่าความร้อนสะสมตลอดฤดูปลูกโดยเฉลี่ยใน แวนคูเวอร์ จะเพิ่มขึ้นระหว่างฤดูใบไม้ร่วง โดยเพิ่มขึ้น 186°C จาก 771°C เป็น 958°C ภายในช่วงฤดูนั้น

หัวข้อนี้จะอธิบายเกี่ยวกับพลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบรายวันทั้งหมดที่ตกกระทบพื้นผิวดินเป็นบริเวณกว้าง โดยพิจารณาถึงความผันแปรตามฤดูกาลในด้านช่วงแสงในแต่ละวัน ระดับความสูงของดวงอาทิตย์เหนือเส้นขอบฟ้า และการดูดกลืนแสงโดยเมฆและองค์ประกอบอื่นในชั้นบรรยากาศ รังสีคลื่นสั้นครอบคลุมถึงแสงที่มองเห็นได้และรังสีอัลตราไวโอเลต

พลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบเฉลี่ยรายวันใน แวนคูเวอร์ จะลดลงอย่างรวดเร็วมากในช่วงฤดูใบไม้ร่วง โดยลดลง 4.0 กว.-ชม. จาก 4.9 กว.-ชม. เป็น 0.9 กว.-ชม. ภายในฤดูนั้น

เพื่อให้สอดคล้องกับจุดประสงค์ของรายงานฉบับนี้ พิกัดภูมิศาสตร์ของ แวนคูเวอร์ คือละติจูดที่ 49.250° ลองจิจูดที่ -123.119° และระดับความสูง 66 ม.

ภูมิประเทศภายในรัศมี 3 กิโลเมตร ของ แวนคูเวอร์ มีระดับความสูงที่แตกต่างกันเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น โดยที่ระดับความสูงมีการเปลี่ยนแปลงสูงสุด 127 เมตร และความสูงเหนือระดับน้ำทะเลโดยเฉลี่ยเท่ากับ 60 เมตร ภายในรัศมี 16 กิโลเมตร มีระดับความสูงที่แตกต่างกันเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น (1,283 เมตร) ภายในรัศมี 80 กิโลเมตร ยังมีระดับความสูงที่แตกต่างกันมากอย่างยิ่งเช่นกัน (2,661 เมตร)

พื้นที่ภายในรัศมี 3 กิโลเมตร ของ แวนคูเวอร์ ปกคลุมไปด้วย พื้นผิวเทียม (100%) ส่วนภายในรัศมี 16 กิโลเมตร ปกคลุมไปด้วย พื้นผิวเทียม (39%)และน้ำ (32%) และภายในรัศมี 80 กิโลเมตร ปกคลุมไปด้วย ต้นไม้ (44%)และน้ำ (32%)