สภาพอากาศในฤดูร้อนใน การาตีงกา บราซิล

อุณหภูมิสูงรายวันอยู่ที่ประมาณ 28°C น้อยมากที่จะลดลงต่ำกว่า 24°C หรือสูงกว่า 32°C อุณหภูมิสูงเฉลี่ยรายวันสูงสุดคือ 28°C ในวันที่ 13 กุมภาพันธ์

อุณหภูมิต่ำรายวันอยู่ที่ประมาณ 19°C น้อยมากที่จะลดลงต่ำกว่า 17°C หรือสูงกว่า 21°C อุณหภูมิต่ำเฉลี่ยรายวันสูงสุดคือ 20°C ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ วันที่ร้อนที่สุด ของปี อุณหภูมิ ใน การาตีงกา โดยทั่วไปอยู่ในช่วงตั้งแต่ 20°C ถึง 28°C ส่วน 20 กรกฎาคม วันที่หนาวที่สุด ของปีนั้น อุณหภูมิอยู่ในช่วงตั้งแต่ 14°C ถึง 24°C

ตัวเลขข้างล่างแสดงให้คุณเห็นลักษณะโดยสรุปของอุณหภูมิเฉลี่ยรายชั่วโมงในฤดูร้อน แกนนอนเป็นวัน ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน โดยมีสีแสดงอุณหภูมิเฉลี่ยสำหรับชั่วโมงและวันดังกล่าว

El Bosque, เม็กซิโก (ห่างออกไป 6,885 กิโลเมตร) Tshaneni, สวาซิแลนด์ (7,508 กิโลเมตร) และKibakwe, แทนซาเนีย (8,566 กิโลเมตร) เป็นสถานที่ที่อยู่ไกลในต่างประเทศ โดยมีอุณหภูมิที่คล้ายคลึงกับ การาตีงกา มากที่สุด (ดูข้อมูลเปรียบเทียบ)

© OpenStreetMap contributors

เปรียบเทียบ การาตีงกา กับอีกเมืองหนึ่ง :

เปรียบเทียบแผนที่

ฤดูร้อนใน การาตีงกา มีเมฆปกคลุม ลดลงอย่างรวดเร็ว โดยที่ร้อยละของเวลาที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม หรือมีเมฆเป็นส่วนมากลดลงจาก 77% เป็น 64% โอกาสสูงสุดที่ท้องฟ้าจะ มืดครึ้ม หรือ มีเมฆเป็นส่วนมาก ในวันที่ 20 ธันวาคม คือ 80%

วันที่ท้องฟ้าแจ่มใสมากที่สุดในฤดูร้อน คือ 14 กุมภาพันธ์ โดยที่ท้องฟ้า แจ่มใส แจ่มใสเป็นส่วนมาก หรือ มีเมฆบางส่วน ในอัตรา 37% ของเวลา

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 20 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันที่มีเมฆมากที่สุดของปี สภาพอากาศมีโอกาส 80% ที่จะมืดครึ้มหรือมีเมฆเป็นส่วนมาก ส่วนในวันที่ 28 สิงหาคม ซึ่งเป็นวันที่แจ่มใสมากที่สุดของปี ท้องฟ้ามีโอกาส 77% ที่จะแจ่มใส แจ่มใสเป็นส่วนมาก หรือมีเมฆบางส่วน

วันที่มีหยาดน้ำฟ้าตกมาก หมายถึงวันที่มีหยาดน้ำฟ้าเป็นของเหลวหรือเทียบเท่าของเหลว ในปริมาณอย่างน้อย 1 มิลลิเมตร ใน การาตีงกา วันที่ฝนจะตกในฤดูร้อน มีโอกาส ลดลงอย่างรวดเร็วมาก โดยในช่วงต้นฤดูมีโอกาส 62% ส่วนช่วงปลายฤดูมีโอกาส 41%

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง โอกาสที่จะมีตกรายวันสูงสุดของปีคือ 65% ในวันที่ 20 ธันวาคม และโอกาสน้อยที่สุดคือ 3% ในวันที่ 26 กรกฎาคม

ปริมาณน้ำฝน

เพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างภายในฤดูนั้น ๆ ไม่ใช่แค่ปริมาณทั้งหมดในแต่ละเดือน เราแสดงปริมาณน้ำฝนที่สะสมภายในช่วงเวลา 31 วันก่อนและหลังแต่ละวัน

ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยในช่วงเวลา 31 วันก่อนและหลัง ระหว่างฤดูร้อนใน การาตีงกา ลดลงอย่างรวดเร็วมาก โดยในช่วงต้นฤดูอยู่ที่ 214 มิลลิเมตร ซึ่งมีน้อยมากที่เกิน 314 มิลลิเมตร หรือต่ำกว่า 112 มิลลิเมตร ส่วนในช่วงปลายฤดูอยู่ที่ 110 มิลลิเมตร ซึ่งมีน้อยมากที่เกิน 209 มิลลิเมตร หรือต่ำกว่า 31 มิลลิเมตร

ปริมาณสะสมใน 31 วันโดยเฉลี่ยสูงสุด เท่ากับ 232 มิลลิเมตร ในวันที่ 15 ธันวาคม

ตลอดระยะเวลาของฤดูร้อนใน การาตีงกา ความยาวของเวลากลางวันจะลดลง ตั้งแต่ต้นฤดูถึงสิ้นฤดู ความยาวของเวลากลางวันจะลดลงไป 45 นาที ซึ่งชี้ให้เห็นว่ามีการลดลงรายวันโดยเฉลี่ยเท่ากับ 30 วินาที และมีการลดลงรายสัปดาห์เท่ากับ 3 นาที และ 33 วินาที

วันที่สั้นที่สุดของฤดูร้อนคือวันที่ 28 กุมภาพันธ์ โดยมีแสงสว่างกลางวันนาน 12 ชั่วโมง และ 29 นาที ส่วนวันที่ยาวที่สุดคือวันที่ 21 ธันวาคม โดยมีแสงสว่างกลางวันนาน 13 ชั่วโมง และ 20 นาที

เวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นเร็วที่สุดของฤดูร้อนใน การาตีงกา คือเวลา 05:00 ในวันที่ 1 ธันวาคม และพระอาทิตย์ขึ้นช้าที่สุดคือหลังจากนั้นอีก 46 นาที ในเวลา 05:46 ของวันที่ 28 กุมภาพันธ์

เวลาที่พระอาทิตย์ตกเร็วที่สุดคือ 18:15 เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม และเวลาที่พระอาทิตย์ตกช้าที่สุดคือ หลังจากนั้นอีก 19 นาที ในเวลา 18:33 เมื่อวันที่ 16 มกราคม

ไม่มีการใช้เวลาออมแสง ใน การาตีงกา ระหว่างปี พ.ศ. 2567

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 21 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันที่มีช่วงกลางวันยาวนานที่สุด ของปี ดวงอาทิตย์ขึ้นเวลา 05:06 และตกในเวลาอีก 13 ชั่วโมง และ 20 นาที ต่อมาที่เวลา 18:26 ส่วนในวันที่ 20 มิถุนายน ซึ่งเป็นวันที่มีช่วงกลางวันสั้นที่สุด ของปี ดวงอาทิตย์ขึ้นเวลา 06:22 และตกในเวลาอีก 10 ชั่วโมง และ 56 นาที ต่อมาที่ 17:18

รูปด้านล่างแสดงภาพระดับความสูงของดวงอาทิตย์แบบย่อ (มุมของดวงอาทิตย์เหนือเส้นขอบฟ้า) และมุมทิศ (มุมที่ดวงอาทิตย์มุ่งหน้าไปบนเข็มทิศ) ในแต่ละชั่วโมงของแต่ละวันตลอดช่วงเวลาที่มีการรายงาน แกนนอนเป็นวันของปี ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน ในวันใด ๆ และชั่วโมงของวันนั้น สีพื้นหลังแสดงถึงมุมทิศของดวงอาทิตย์ในขณะนั้น เส้นเท่าสีดำเป็นเส้นชั้นความสูงของระดับความสูงคงที่ของดวงอาทิตย์

ตัวเลขข้างล่างแสดงภาพรวมโดยย่อของข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับดวงจันทร์สำหรับฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2567 แกนนอนเป็นวัน ส่วนแกนตั้งเป็นชั่วโมงของวัน ส่วนพื้นที่สีระบุเวลาที่ดวงจันทร์อยู่เหนือเส้นขอบฟ้า แถบแนวตั้งสีเทา (จันทร์ดับ) และแถบสีน้ำเงิน (จันทร์เต็มดวง) ระบุดิถีสำคัญของดวงจันทร์ ข้อมูลที่สัมพันธ์กับแต่ละแถบแสดงให้เห็นวันที่และเวลาที่ได้รับข้อมูลข้างขึ้นข้างแรม ส่วนข้อมูลเวลาที่อยู่ด้วยกันระบุเวลาที่ดวงจันทร์ขึ้นและตกสำหรับช่วงเวลาที่ใกล้ที่สุดที่ดวงจันทร์อยู่เหนือเส้นขอบฟ้า

เราตั้งค่าระดับความสบายต่อความชื้นที่จุดน้ำค้างเนื่องจากเป็นตัวกำหนดว่า เหงื่อจะระเหยออกจากผิวหนังเพื่อให้ร่างกายเย็นลงหรือไม่ จุดน้ำค้างที่ต่ำทำให้รู้สึกว่าแห้งกว่า ส่วนจุดน้ำค้างที่สูงขึ้นจะทำให้รู้สึกว่าชื้นมากกว่า สิ่งที่แตกต่างจากอุณหภูมิคือ โดยทั่วไปอุณหภูมิในตอนกลางคืนและกลางวันจะมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ จุดน้ำค้างมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงได้ช้ากว่า ดังนั้นขณะที่อุณหภูมิอาจลดลงในตอนกลางคืน แต่โดยทั่วไปแล้ว ช่วงกลางวันที่อบอ้าวจะตามด้วยช่วงกลางคืนที่อบอ้าวเช่นกัน

ใน การาตีงกา โอกาสที่วันใดวันหนึ่งจะมีอากาศร้อนอบอ้าวนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงฤดูร้อน โดยจะเพิ่มขึ้นจาก 57% เป็น 68% ภายในฤดูนั้น

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 10 มีนาคม ซึ่งเป็นวันที่ร้อนอบอ้าวมากที่สุดของปี มีสภาพอากาศร้อนอบอ้าว 73% ของเวลาทั้งหมด ส่วนในวันที่ 13 กรกฎาคม ซึ่งเป็นวันที่ร้อนอบอ้าวน้อยที่สุดของปี มีสภาพอากาศร้อนอบอ้าว 0% ของเวลาทั้งหมด

เนื้อหาในส่วนนี้จะกล่าวถึงเวกเตอร์ (ความเร็วและทิศทาง) ลมเฉลี่ยรายชั่วโมงในพื้นที่กว้าง ที่ระดับ 10 เมตรเหนือพื้นดิน ลมที่ประสบในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งจะขึ้นอยู่กับลักษณะภูมิประเทศเฉพาะแห่งและปัจจัยอื่น ๆ เป็นสำคัญ โดยที่ความเร็วและทิศทางลมเฉพาะขณะจะแตกต่างกันมากมากกว่าค่าเฉลี่ยรายชั่วโมง

ความเร็วลมเฉลี่ยรายชั่วโมงใน การาตีงกา จะลดลง ในช่วงฤดูร้อน โดยลดลงจาก 11.7 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เป็น 9.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ภายในช่วงฤดูกาลนั้น

สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิง ในวันที่ 4 ตุลาคม ซึ่งเป็นวันที่ลมแรงที่สุดของปี ความเร็วลมเฉลี่ยรายวันเท่ากับ 13.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ส่วนในวันที่ 13 พฤษภาคม ซึ่งเป็นวันที่ลมสงบมากที่สุดของปี ความเร็วลมเฉลี่ยรายวันเท่ากับ 8.9 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

ทิศทางลมใน การาตีงกา ในช่วงฤดูร้อนส่วนใหญ่มาจาก ทิศตะวันออก ตั้งแต่วันที่ 1 ธันวาคม ถึงวันที่ 4 ธันวาคมและตั้งแต่วันที่ 14 มกราคม ถึงวันที่ 28 กุมภาพันธ์และทิศเหนือ ตั้งแต่วันที่ 4 ธันวาคม ถึงวันที่ 14 มกราคม

คำจำกัดความของฤดูเพาะปลูกจะแตกต่างกันไปทั่วโลก แต่เพื่อวัตถุประสงค์ของรายงานนี้ เราให้นิยามไว้ว่า เป็นช่วงเวลาต่อเนื่องที่ยาวนานที่สุดที่อุณหภูมิไม่ใช่จุดเยือกแข็ง (≥ 0°C) ในปีนั้น (ปีปฏิทินในซีกโลกเหนือ หรือตั้งแต่ 1 กรกฎาคม จนถึง 30 มิถุนายน ในซีกโลกใต้)

อุณหภูมิ ใน การาตีงกา มีอากาศอบอุ่นเพียงพอตลอดทั้งปี จึงไม่มีความหมายแต่ประการใดที่จะกล่าวถึงฤดูเพาะปลูกด้วยเงื่อนไขเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เราได้แสดงแผนภูมิไว้ด้านล่างเพื่อให้เห็นการกระจายของอุณหภูมิที่เกิดขึ้นตลอดทั้งปี

ค่าความร้อนสะสมตลอดฤดูปลูกเป็นค่าการสะสมความร้อนรายปี ซึ่งใช้เพื่อทำนายพัฒนาการของพืชและสัตว์ และหมายถึงค่าอินทิกรัลความอุ่นเหนืออุณหภูมิพื้นฐาน โดยไม่คำนึงถึงส่วนเกินใด ๆ ที่สูงกว่าอุณหภูมิสูงสุด ในรายงานนี้ เราใช้ค่าพื้นฐานเท่ากับ 10°C และค่าสูงสุดเท่ากับ 30°C

จำนวนวันที่มีค่าความร้อนสะสมตลอดฤดูปลูกโดยเฉลี่ยใน การาตีงกา จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากระหว่างฤดูร้อน โดยเพิ่มขึ้น 1,163°C จาก 1,609°C เป็น 2,772°C ภายในช่วงฤดูนั้น

หัวข้อนี้จะอธิบายเกี่ยวกับพลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบรายวันทั้งหมดที่ตกกระทบพื้นผิวดินเป็นบริเวณกว้าง โดยพิจารณาถึงความผันแปรตามฤดูกาลในด้านช่วงแสงในแต่ละวัน ระดับความสูงของดวงอาทิตย์เหนือเส้นขอบฟ้า และการดูดกลืนแสงโดยเมฆและองค์ประกอบอื่นในชั้นบรรยากาศ รังสีคลื่นสั้นครอบคลุมถึงแสงที่มองเห็นได้และรังสีอัลตราไวโอเลต

พลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบเฉลี่ยรายวันใน การาตีงกา จะอยู่ที่ระดับคงที่เป็นสำคัญในช่วงฤดูร้อน โดยคงอยู่ภายใน 0.4 กว.-ชม. ของ 6.3 กว.-ชม. ตลอดฤดู

พลังงานแสงอาทิตย์คลื่นสั้นตกกระทบเฉลี่ยสูงสุดรายวันในช่วงฤดูร้อนคือ 6.7 กว.-ชม. ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์

เพื่อให้สอดคล้องกับจุดประสงค์ของรายงานฉบับนี้ พิกัดภูมิศาสตร์ของ การาตีงกา คือละติจูดที่ -19.790° ลองจิจูดที่ -42.139° และระดับความสูง 586 ม.

ภูมิประเทศภายในรัศมี 3 กิโลเมตร ของ การาตีงกา มีระดับความสูงที่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญมาก โดยที่ระดับความสูงมีการเปลี่ยนแปลงสูงสุด 540 เมตร และความสูงเหนือระดับน้ำทะเลโดยเฉลี่ยเท่ากับ 714 เมตร ภายในรัศมี 16 กิโลเมตร มีระดับความสูงที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญมาก (844 เมตร) ภายในรัศมี 80 กิโลเมตร มีระดับความสูงที่แตกต่างกันมาก (2,701 เมตร)

พื้นที่ภายในรัศมี 3 กิโลเมตร ของ การาตีงกา ปกคลุมไปด้วย ต้นไม้ (33%) พื้นที่เพาะปลูก (29%) พุ่มไม้ (24%) และทุ่งหญ้า (14%) ส่วนภายในรัศมี 16 กิโลเมตร ปกคลุมไปด้วย ต้นไม้ (40%)และพื้นที่เพาะปลูก (29%) และภายในรัศมี 80 กิโลเมตร ปกคลุมไปด้วย ต้นไม้ (45%)และพื้นที่เพาะปลูก (23%)